We wnętrzu kościoła warto zwrócić szczególną uwagę na:

• dwie kamienne kropielnice (XV–XVI w.),
• wczesnobarokową chrzcielnicę z czerwonego marmuru, z herbem fundatora ks. Gabriela Prowansjusza (około 1623 r.),
• epitafia z marmuru, upamiętniające m.in. ks. Gabriela Prowansjusza, sekretarza królewskiego (1631 r.), Marcina Dębskiego, burgrabiego i wicestarostę czerskiego (1644 r.), ks. Kazimierza Jana Szczukę, biskupa chełmińskiego (1714 r.),
• barokowy prospekt organowy (3 ćwierćwiecze XVII w.),
• ambonę (pierwsza połowa XVIII w.).

Zachowały się również barokowa monstrancja i puszka na komunikanty (początek XVIII w.), dwa ornaty (XVIII w.) oraz krzyż ołtarzowy (XIX w.).

Na uwagę zasługuje znajdujący się w nawie głównej obraz "Trójca Święta i św. Józef" Michaela Leopolda Willmanna (1630–1706), zwanego śląskim Rembrandtem.

Ołtarz główny oraz cztery ołtarze boczne pochodzą z połowy XIX w. W ołtarzu głównym umieszczono obraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, w ołtarzach bocznych:

• obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, z XVII w., a na zasuwie obraz Zwiastowanie, pędzla Franciszka Tegazzo, z drugiej połowy XIX w. (po lewej),
• obraz św. Mikołaja, pędzla Franciszka Tegazzo, z 1852 r. (po prawej),
• barokową rzeźbę Chrystusa Ukrzyżowanego, z XVIII w. (po lewej),
• obraz św. Antoniego z Padwy, pędzla Franciszka Tegazzo, z 1861 r. (po prawej).

Zamknięte ostrołukowo okna zdobią witraże przedstawiające: Chrystusa – rękojmię naszego zmartwychwstania, Chrystusa udzielającego się w Eucharystii (w prezbiterium), św. Maksymiliana Kolbego, ks. Piotra Skargę, św. Jadwigę Królową (po prawej) oraz św. Stanisława Kostkę i bł. Czesława (po lewej).

Źródła:

1. Kalwarczyk G. Przewodnik po parafiach i kościołach archidiecezji warszawskiej. Tom 1. Parafie pozawarszawskie. Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam”, Warszawa 2016

2. Galicka I., Sygietyńska H. (red.). Katalog zabytków sztuki w Polsce. Tom X. Województwo warszawskie. Zeszyt 5. Powiat grójecki. Warszawa 1971.

3. Golański J. Z dziejów Tarczyna. Regionalny Ośrodek Kultury w Tarczynie, Tarczyn 1997.